یک کشف نو درباره ناجورمیگوی 500 میلیون ساله، این موجود عجیب چه چیزی شکار می کرد؟ - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، مطالعات تازه روی یک موجود منقرض شده با عنوان آنومالوکاریس، فرضیات گذشته درباره این جانور را باطل نموده است.

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از Phys.org، مطالعات بیومکانیکی روی پا های جلویی عنکبوت مانند یک شکارچی راس منقرض شده نشان می دهد که این جانور دریایی 60 سانتی متری با نام آنومالوکاریس کانادنسیس (Anomalocaris canadensis) احتمالا بسیار ضعیف تر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد.

یکی از بزرگترین حیواناتی که در دوران کامبرین زندگی می کرد، احتمالا موجودی چابک و سریع بود و به جای تعقیب موجودات سخت پوست در کف اقیانوس، در پی طعمه نرم در آب های آزاد می چرخید. این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.

آنومالوکاریس کانادنسیس که در لاتین یبه معنای ناجورمیگو یا میگوی عجیب و غریب از کانادا است، اولین بار در اواخر دهه 1800 کشف شد. مدت ها تصور می شد که این موجود، مسئول بعضی از اسکلت های بیرونی زخم و خردشده تریلوبیتی است که دیرینه شناسان در آثار فسیلی یافته اند.

راسل بیکنل، نویسنده اصلی، محقق فوق دکترا در بخش دیرینه شناسی موزه تاریخ طبیعی امریکا، گفت که این موضوع را نمی توانست بپذیرد، چرا که تریلوبیت ها اسکلت بیرونی بسیار قوی و سنگی ای داشتند، در حالی که بدن آنومالوکاریس بیشتر نرم بود.

تحقیقات اخیر روی قسمت های دهانی حلقه ای شکل آنومالوکاریس که با پوشش زره پوشانده شده اند، توانایی این حیوان در پردازش غذای سخت را مورد تردید قرار داده است. آخرین مطالعه با هدف آنالیز این موضوع انجام شد که آیا زائده های جلویی بلند و خاردار شکارچی می توانند به جای آن این کار را انجام دهند یا خیر.

اولین گام برای تیم تحقیقاتی که شامل دانشمندانی از آلمان، چین، سوئیس، بریتانیا و استرالیا بود، بازسازی سه بعدی آنومالوکاریس از فسیل های فوق العاده به خوبی حفظ شده، اما مسطح شده این حیوان بود که در برگس شیل 508 میلیون ساله کانادا پیدا شده اند. در نهایت تیم تحقیقاتی توانست نشان دهد که زائده های جلویی شکارچی قادر به گرفتن طعمه هستند و می توانند کشیده و خم شوند.

یک تکنیک مدل سازی نشان داد که زائده های آن در حین گرفتن طعمه های سخت مانند تریلوبیت ها آسیب دیده اند. محققان از دینامیک سیالات برای قرار دادن مدل سه بعدی شکارچی در یک جریان مجازی استفاده کردند تا حدس بزنند که از چه شرایط بدنی در هنگام شنا استفاده می کرد. ترکیبی از این تکنیک های مدل سازی بیومکانیکی، تصویر متفاوتی از آنومالوکاریس را نشان داد. این حیوان احتمالا شناگر سریعی بوده است و با زائده های جلویی آن به حالت عمودی به سمت شکار نرم حمله می نموده است.