روز هفتم ، عیسی، آقاکریم، دلقک و دیگران - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، بزرگترین دستاورده دومین ساخته محمد حمزه ایی معرفی تعدادی بازیگر خردسال و نوجوان به سینمای ایران است که به برترین شکل ممکن برای ایفای نقش سخت خود کارگردانی شده اند.

عیسی که در بیمارستان بچه ها سرطانی بستری است، به وسیله اینستاگرام با کریم باقری، کاپیتان سابق و مربی وقت تیم ملی، ارتباط برقرار می نماید. باقری که در سفر است به عیسی وعده می دهد که تا چند روز دیگر او را به تمرین تیم ملی خواهد برد و بازوبند کاپیتانی اش را هم به عیسی خواهد داد. از طرفی دیگر دختر بیماری به نام پروانه وارد بیمارستان می گردد که پدرش در دریا غرق شده و او دوست دارد به دریا برود تا با پدرش صحبت کند اما مادرش مخالف این کار است. عیسی هم می خواهد به تمرین تیم ملی برود و هم پروانه را به دریا ببرد...

عیسی که علاقه بسیاری به فوتبال دارد اما بیماری مانع از فعالیت بدنی اش است، خودش یک پا کاپیتان است. حواسش به همه است و در حد توان به همه یاری می نماید. انتخاب کریم باقری به عنوان فوتبالیستی که مورد علاقه عیسی است، بسیار هوشمندانه است، چون او با این که عضو پرسپولیس بوده و هم اکنون در این تیم مربی گری می نماید اما همیشه مورد احترام استقلالی هاست و طرف داران تیم آبی مرکز این فیلم را پس نخواهند زد. در طول فیلم دو صدای ضبط شده از باقری می شنویم که بار اول قول می دهد عیسی را به تمرین تیم ملی ببرد، اما در بار دوم می گوید عیسی را سه روز دیگر به تمرین پرسپولیس خواهد برد، اما در روز موعود قرار است عیسی به تمرین تیم ملی برود.

پدرِ عیسی دوست دارد بیش تر در کنار او باشد، اما عیسی و پدربزرگ و مادربزرگش مخالف این قضیه هستند. درباره عیسی که با توجه به شخصیت پردازی اش، قانع می شویم، اما متوجه مخالفت پدربزرگ و مادربزرگ او نمی شویم. اصلاً آن ها را در فیلم نمی بینیم. بنابراین پدرِ عیسی خودش را به شکل دلقک درمی آورد و به شاد کردن بچه ها می پردازد. او در لباس مبدل ساعت های زیادی در کنار فرزندش قرار می گیرد و خواسته های او را - مخفیانه و دور از چشم پرستاران - برآورده می نماید.

دختری به نام پروانه هم اتاقی عیسی می گردد که ممکن است بینایی اش را هم از دست بدهد و دوست دارد قبل از این اتفاق دریا را از نزدیک ببیند و با پدرش درددل کند. عیسی یک بار دیگر کاپیتان بودن خود را در این جا نشان می دهد و به هر نحوی شده - آوردن آبِ دریا به وسیله پدرش و ایجاد یک حوضچه کوچک، و راه انداختن نمایشی که بچه ها با نقاشی ها به شکل موجودات دریایی درآمده اند - آرزوی پروانه را محقق کند. کاپیتان عیسی حتی وقتی یکی از بچه ها در حال پرتودرمانی و زجر کشیدن است، بچه های دیگر را همراه خود می نماید و برای شادی دوست شان مجلس پایکوبی در اتاق مراقبت های ویژه راه می اندازد.

یکی از امتیازات فیلم بازی های درخشان تمامی بچه هاست. بدون ذره ای اغراق آن ها یکی از دیگری بهتر هستند و گل سرسبدشان امیرحسین بیات (عیسی) است. با این که در مجموع با فیلمی محترم و دوست داشتنی روبرو هستیم اما انتها خیال انگیز آن با روند واقع گرایانه ای که در طول فیلم می بینیم، در تضاد است.