باربی ترسناک، یک ستاره غول پیکر را بلعید! - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، ستاره شناسان می گویند سیاهچاله ای کلان جرم را کشف کره اند که در حال بلعیدن ستاره ای بزرگ در فضا است.

به گزارش یورونیوز، این سیاهچاله فوق العاده بزرگ، که تا حدی به علت قدرت وحشتناکش لقب باربی ترسناک گرفته است، طی فرآیندی بی رحمانه و هولناک به نام اثر اسپاگتی در حال کشیدن ستاره به داخل خود و نابود کردن آن است.

در اخترفیزیک، اثر اسپاگتی به نحوه سقوط اجرام به داخل سیاهچاله گفته می گردد. گرانش سیاهچاله چنان بالا است که هیچ جسمی در نزدیکی آن تاب مقاومت را ندارد و همانند اسپاگتی به سمت داخل آن کش می آید.

این مرگ غیرطبیعی ستاره برای سال ها در میان سایر داده های تلسکوپی از چشم دانشمندان پنهان مانده بود، اما موتور ردیاب هوش مصنوعی آزمایشگاه پردو ایالات متحده (REFITT) به کشف این ناهنجاری فضایی یاری کرد.

این موتور ردیاب به طور معمول میلیون ها پیغام هشدار را آنالیز می نماید تا پدیده های منحصربه فردی را در فضا پیدا کند. با این حال در این مورد وظیفه هوش مصنوعی به مراتب سخت تر بود چرا که برای تماشا چیزی پنهان، مانند باربی ترسناک، حتی الگویی برای جستجو نداشت.

محققان بر این باورند که این پدیده یکی از درخشنده ترین و پرانرژی ترین رویداد های فضایی است که در گوشه ای فراموش شده از آسمان شب اتفاق افتاده است.

دنی میلیساولیویک، استادیار فیزیک و نجوم در دانشگاه پردو آمریکا، درباره اندازه درخشندگی حاصل از فعل و انفعالات این سیاهچاله که با نام اصلی ZTF20abrbeie شناخته می گردد می گوید: این پرانرژی ترین پدیده ای است که تا به حال با آن روبرو شده ام. اگر یک ابرنواختر معمولی را بردارید و آن را هزار بار ضرب کنید باز هم هنوز به اندازه روشنایی این رویداد نمی رسیم. این در حالی است که ابرنواختر ها از درخشان ترین اجرام در آسمان هستند.

اخترشناسان می گویند درخشندگی باربی ترسناک از هر ابرنواختری که تا کنون مشاهده شده یا درباره اش نظریه پردازی شده فراتر رفته است. امری که باعث شده آن ها این رویداد را به عنوان یک اختلال جزر و مدی طبقه بندی نمایند، جایی که مواد یک ستاره در مرحله فروپاشی منفجر شده است.

این مرحله فروپاشی ستاره معمولا به عنوان مرحله ای گذرا توصیف می گردد به این معنی که می تواند در برابر دیدگان ناظر بیرونی ظاهر گردد، ناپدید گردد یا به طور قابل توجهی در طی چند ساعت یا روز تغییر کند.

باگیا سوبرایان، از محققان دانشگاه پردو، در این باره می گوید: در حالی که بیشتر موارد گذرا تنها چند هفته یا چند ماه طول می کشد، این یکی بیش از 800 روز طول کشیده است. داده ها نشان می دهند که این رویداد می تواند برای چندین سال دیگر قابل مشاهده باشد و این بر خلاف هر چیزی است که قبلا دیده ایم.

محققان امیدوارند ادامه رصد این پدیده با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب و هابل ناسا به آن ها اجازه دهد کهکشان میزبان باربی را شناسایی نمایند.

نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.