ایمپلنت یا پیوند تراشه به مغز: درمانی نو برای از بین بردن افسردگی - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، یک مطالعه باورنکردنی نو صورت گرفته که امیدهای تازه ای برای از بین بردن افسردگی زنده نموده.

در این مطالعه نشان داده شده که چگونه پیوند تراشه یا ایمپلنت مغزی می تواند با تحریک الکتریکی منطقه ها خاصی از مغز، افسردگی شدید را درمان کند. ایمپلنت آزمایشی پیشرفته نو، فعالیت عصبی مغز را برای پیدا کردن نشانگر های زیستی افسردگی پایش می نماید و بعد با تحریک الکتریکی یک ناحیه خاص مغز، چرخه افسردگی را مختل می نماید و علائم خلقی را بهبود می بخشد.

اندرو کریستال، پژوهشگر ارشد مطالعه نو شرح می دهد: این مطالعه راه را برای یک پارادایم نو باز نموده که به شدت در روانپزشکی مورد احتیاج بوده. ما یک رویکرد دقیق پزشکی را توسعه داده ایم که با شناسایی و تعدیل فعالیت مدار عصبی مرتبط با افسردگی در مغز، افسردگی مقاوم در برابر درمان را با پیروزیت درمان می نماید.

بر اساس این مطالعه نو که نتایج آن در مجله نیچر منتشر شده، با آزمایش تراشه مغز روی اولین بیمار، پژوهش به نقطه اوج خود رسید:

سارا، یک زن 36 ساله با افسردگی شدید و مقاوم به درمان از دوران کودکی، برای درمان بیماری خود از هر درمانی استفاده نموده بود، از دارو های ضد افسردگی متعدد گرفته تا درمان با تشنج القا شده الکتریکی ECT.

سارا شرح می دهد: من در انتهای خط بودم. به شدت افسرده بودم. این زندگی برای من ارزش ادامه دادن نداشت و اگر ورای درمان های قبلی نمی توانستم کاری بکنم، توان ادامه نداشتم.

تحقیقات قبلی روی یافتن ارتباط بین حالت های خلقی خاص و الگو های فعالیت الکتریکی مغز کار نموده بودند. سایر مطالعات بر منطقه ها خاصی از مغز متمرکز شده بودند که علائم افسردگی را هنگام تحریک با تکان های الکتریکی بهبود می بخشند.

ادوارد چانگ، نویسنده ارشد این مقاله می گوید: این مطالعه نو تقریباً تمام یافته های مهم تحقیقات قبلی ما را در یک درمان کامل با هدف کاهش افسردگی متمرکز نموده.

اولین قدم در این تحقیق، پیگیری دقیق فعالیت های الکتریکی در مغز سارا در مدت 10 روز به منظور شناسایی الگو های خاصی بود که با علائم افسردگی مرتبط هستند. محققان منطقه خاصی در آمیگدال را که به طور مداوم با علائم آغاز افسردگی حاد ظاهر می شد، تعیین کردند.

سپس محققان متوجه شدند که تحریک های کوتاه الکتریکی جسم مخطط شکمی ventral striatum می تواند با این فعالیت آمیگدال مقابله کند. هنگامی که این الگوی فعالیت مغزی و هدف تحریک تعیین شد، محققان دستگاه آزمایشی را در مغز سارا کاشتند که می تواند فعالیت عصبی مرتباط با افسردگی را در یک منطقه حس نموده و با تحریک الکتریکی به منطقه دیگر افسردگی را کاهش دهد.

سارا می گوید: در ماه های اولیه، کاهش افسردگی بسیار ناگهانی بود و من مطمئن نبودم که آیا این اثر ادامه خواهد یافت یا خیر. اما تداوم داشت.

چند روز پس از کاشت تراشه شخصی، افسردگی سارا رفع شد. قبل از کاشت وی 36 امتیاز از 45 را در مقیاس درجه بندی افسردگی مونتگومری - اوسبرگ (MADRS) کسب کرد. فقط 12 روز پس از ایمپلنت امتیاز او به 14 کاهش یافته بود و چند ماه بعد بیشتر افت کرد و در نهایت با نمره 10 رسید که نمره رسمی نشان دهنده بهبود بالینی است.

شگفت انگیز است که بیمار مزمنی، اینگونه احساس راحتی کند و حس کند که مقصر نیست و با تعدیل مدارهای مغزی، بیماری اش قابل درمان است.

جاناتان رویزر، عصب شناس از دانشگاه کالج لندن، این مطالعه نو را هیجان انگیز می نامد اما تأکید می نماید تعیین نیست که سیستمی مانند این، برای شخصی سازی و سازگاری با دیگر بیماران هم چقدر قابل استفاده باشد.

رویزر، که روی این تحقیق نو کار ننموده است، می گوید: اگرچه این نوع جراحی بسیار تهاجمی فقط در شدیدترین بیماران با علائم غیرقابل درمان مورد استفاده قرار می گیرد، اما به علت ماهیت شخصی سازی شده تحریک عصبی، یک گام رو به جلو است. .به احتمال زیاد در صورت آزمایش در سایر بیماران، محل های متفاوتی از مغز برای پایش و تحریک مورد احتیاج هستند، زیرا مدار های مغزی مسبب علائم افسردگی، احتمالاً در افراد مختلف، متفاوت هستند.

کاترین اسکانگوس، یکی از نویسنده این مطالعه نو، معتقد است که کار های بیشتری باید انجام گردد تا این نوع درمان حتی به کاربرد بالینی واقعی نزدیک گردد. سارا تا کنون بهبود مداوم خود را در طول 12 ماه کاشت ایمپلنت نشان داده، اما اثرات طولانی مدت درمان هنوز ناشناخته است.

از زمان درمان پیروز سارا، محققان دو شرکت کننده دیگر را هم برای این آزمایش پیدا نموده اند. برنامه نهایی این است که در مجموع 12 شرکت کننده وارد تحقیق شوند و دوره آزمایشی فعلی قرار است تا سال 2035 اجرا گردد. بنابراین درمان نو، چیزی نیست که به زودی در دسترس قرار گیرد.

منبع