اگر ماه با زمین برخورد کند چه اتفاقی می افتد؟ - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، اگر ماه در حال سقوط به سمت زمین باشد، اولین تغییری که بلافاصله قابل مشاهده خواهد بود، تغییر شدید در برنامه جزر و مد است.

از آنجایی که ماه نزدیکترین جرم آسمانی به زمین است، گاهی این تصور پیش می آید که آیا ممکن است روزی این قمر زیبا با زمین برخورد کند؟ و اینکه در اثر برخورد ماه با زمین چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟ در ادامه نزدیکترین سناریو ها در این مورد را که مبتنی بر علم هستند، آنالیز خواهیم کرد.

ماه درخشانی که در آسمان شب های ما را روشن می نماید، بزرگترین قمر طبیعی در منظومه شمسی نسبت به میزان بزرگی سیاره ای است که به دور آن می چرخد. این ماه زیبا می تواند به صورت یک لکه قرمز رنگ در آسمان ظاهر گردد یا به صورت یک گوی سفید رنگ شب های ما را روشن کند.

اما اگر این ماه سقوط نموده و با زمین برخورد کند چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ آیا جامعه بشریت از این ضربه جان سالم به در خواهد برد؟ در پاسخ به این سوالات با گجت نیوز همراه ما باشید

در پاسخ باید گفت که اول از همه، ماه نمی تواند راستا مداری خود را بدون یک رویداد فاجعه آمیز تغییر دهد، اما در عوض ممکن است راستا مداری خود را به طور کامل نابود کند (این اتفاق تقریبا غیرممکن است و تنها با برخورد مستقیم یک سیارک یا جسم کیهانی دیگر با جرم مشابه ماه صورت می گیرد).

اما اگر یک سیار بزرگ در زمان و مکان مناسب نزدیک به ماه قرار بگیرد، می تواند با حرکات لرزه ای راستا مداری ماه را تغییر داده و آن را به سمت زمین راهنمایی کند. این اتفاق کاملاً بعید به نظر می رسد و حتی اگر چنین رویدادی رخ دهد، سال ها طول خواهد کشید که ماه به نصف فاصله کنونی خود از زمین برسد.

حال اگر تصور کنیم ماه از مدار خود خارج شده و به حد روچ برسد (حد روچ: مسافتی که در آن یک جرم آسمانی به علت جاذبه خود هنگام نزدیک شدن به جسمی دیگر انسجام خود را حفظ می نماید)، در اثر نیروی جزر و مد ناشی از جاذبه سیاره زمین، ماه متلاشی شده و نابود می گردد.

قطعات ایجاد شده ناشی از نابودی ماه حلقه هایی مانند حلقه های اطراف سیاره زحل را در دور سیاره ما تشکیل خواهند داد، با این تفاوت که این قطعات پس از گذشت مدتی کوتاه بر روی کره زمین سقوط می نمایند و ممکن است تهدیدی بزرگ برای حیات بشر و سایر موجودات زنده ایجاد نمایند.

تأثیر ماه در حرکات جزر و مدی

ماه تأثیر به سزایی بر روی سیاره ما دارد؛ از نظر علم نجوم و اخترفیزیک، مسئولیت اصلی ماه ایجاد و حفظ حرکت جزر و مدی در سراسر زمین است. گرانش یا جاذبه ماه باعث به وجود آمدن جزر و مد آب های کره زمین می گردد و بعلاوه باثبات ماندن محور گردش زمین به دور خود را حفظ می نماید.

در صورت عدم وجود ماه، انحراف محوری زمین به طور دائم تغییر می کرد و این امر باعث آشفته شدن آب و هوا و فصل ها در زمین می شد. ماه هر سال حدود 4 سانتی متر از زمین دور می گردد؛ بنابراین می توان گفت ماه در خطر سقوط ناگهانی از فضا نیست و یک تعادل پایدار بین زمین و ماه وجود دارد.

الگوی مارپیچی پیوسته ای که ماه با آن سبب باثبات ماندن محور گردش زمین به دور خود می گردد، آب های اقیانوس ها را نیز در یک موج ثابت قرار می دهد که می تواند از یک تغییر کوچک بین جزر و مد تا محدوده قابل توجهی متغیر باشد.

بر اساس داده های موجود در مرکز ملی جزر و مد و سطح دریا دانشگاه لیورپول، در حالی که گرانش زمین ماه را در مداری ثابت قرار می دهد، کشش گرانشی رقابتی ماه نیز آب های اقیانوس و دریا را به سمت خود می کشاند و در یک چرخه کلی حدود 12.5 ساعت بین جزر و مد نوسان می نماید.

اگر ماه در حال سقوط به سمت زمین باشد، اولین تغییری که بلافاصله قابل مشاهده خواهد بود، تغییر شدید در برنامه جزر و مد است.

طبق گزارشات موجود، ماه اگر روزی بخواهد بر روی زمین سقوط کند، به چرخش خود در مدار ادامه داده و مدار های کوچک تری را تشکیل می دهد تا زمانی که به سیاره زمین برسد. این امر منجر به حرکت جزر و مدی بزرگی می گردد که ماه طی آن همچنان به نزدیک تر شدن ادامه می دهد.

در نهایت، آب های جزر و مدی به شکل سونامی به ارتفاع صد ها فوت به خشکی سرازیر می شوند. همه این اتفاقات می توانند زمین را کاملا نابود نمایند؛ بعضی از جزایر زمین بیشتر طول روز را در زیر آب خواهند بود، منطقه ها ساحلی پر جمعیت غیرقابل سکونت خواهند شد و نمک محصولات، خاک و سفره های زیرزمینی حتی در دوره های عقب نشینی جزر و مدی نیز به وسیله آب از بین خواهند رفت.

برخورد ماه می تواند شرایطی شبیه به رویداد های انقراض قبلی ایجاد کند

چه ماه بتواند به طور فیزیکی با زمین برخورد کند، چه به اجزای کوچکتر تقسیم گردد و در نهایت به صورت حلقه های زحل دور زمین را فرابگیرد، سیاره زمین در نهایت شرایطی مشابه زمانی را تجربه خواهد نمود که دانشمندان آن را به یکی از مهم ترین رویداد های انقراض دسته جمعی در تاریخ سیاره ما نسبت می دهند.

تا به امروز تعداد بسیاری از انقراض های دسته جمعی به ثبت رسیده اند که بقایای این وقایع به صورت فسیل جانداران در موزه ها قرار گرفته است. در میان تمامی این وقایع انقراض دسته جمعی، انقراض کرتاسه-سوم (انقراض K-T) تا حد زیادی مورد بحث قرار گرفته و برای محققان جالب است.

به گزارش مجله تاریخ، 65 میلیون سال پیش، یک رویداد تاثیرگذار باعث شد که آب و هوای زمین به طور چشمگیری تغییر نموده و شرایط را برای زندگی گیاهی و جانوری موجود در این سیاره غیرقابل پذیرش کند.

محققان چندین سناریو را آنالیز نموده اند، اما یکی از این سناریو ها که احتمالاً نزدیکترین آن ها به واقعیت است، از برخورد یک سیارک بزرگ خبر می دهد که طی آن مقادیر غیرقابل محاسبه ای از قطعات ایجاد شده به جو و مدار پایین زمین پرتاب شدند.

این رویداد سبب شد ابری از گرد و غبار و قطعات خرد شده از سیارک، جو زمین را پر نموده و توانایی زیست بوم موجود برای حمایت از حیات را به طور قابل توجهی تغییر دهد. علاوه براین، به نظر می رسد که فعالیت های آتشفشانی کوه ها پس از برخورد سیارک به زمین مجدداً آغاز شده و حیات را حتی بیشتر از قبل مورد تهدید قرار داد.

برخورد ماه نیز قطعاً بازگشتی به زمین آتشفشانی قدیم ایجاد خواهد نمود و ابر غباری ناشی از آن، نور خورشید را برای سال ها یا حتی دهه های سرانجام ناپذیر محو می نماید. همانطور که تعیین است، چنین برخوردی به حیات بر روی زمین سرانجام می دهد و زمین را به حالت اولیه باز می گرداند.

ولی خوشبختانه، ماه هر سال حدود 4 سانتی متر از زمین دورتر می گردد و بعید است که حوادثی مانند آتشفشان و جو انقراض میلیون ها سال پیش را در زمین ببینیم. این یعنی زمین هیچوقت شاهد کسوف دائمی نخواهد بود و حلقه هایی مشابه حلقه های زحل هرگز در اطراف سیاره ما ظاهر نمی شوند. ماه نیز تا ابد همچون یک چراغ روشنی بخش در شب های سیاره زمین باقی خواهد ماند.

منبع: بهترین ها