نذر سفر به معروف ترین امامزاده تهران ، گذر از نعل شکن به شوق زیارت - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، روایت سفر تهرانی ها به امامزاده داوود (ع) در کتاب ها و متون تهران قدیم به وفور یافت می گردد. روایت سفری معنوی که گاهی به علت سختی و مشقت راه باعث می شد زائران بیمار شوند و حتی جان خود را از دست دهند.

وبلاگ بهابادی- سمیرا باباجانپور: مشقت عبور از معبرهای کوهستانی، سخت و جاده خاکی و پر از سنگ و کلوخ مانع از سفر زیارتی تهرانی ها به بارگاه امامزاده داوود(ع) نمی شد. قبل از اینکه جاده امروزی راه اندازی گردد مردم باید به فرحزاد می رفتند و از آنجا پای پیاده یا با الاغ کرایه ای خودشان را به امامزاده داوود می رساندند. همین سختی مسیر باعث می شد تا مردم بیشتر برای حاجت روا شدن سفر به این زیارتگاه را نذر نمایند. با این نذر ارادت خود را به ائمه و خاندانشان بیشتر نشان می دادند.

قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

مسیرکوهستانی به سمت امامزاده داوود (ع) دهه 20 میلادی

مهدی فتحعلی از قدیمی های روستا می گوید: بچه که بودم، وقتی زائران نفس بریده نعل شکن را رد می کردند و بعد از چند دقیقه وارد محوطه امامزاده می شدند با لب های تشنه دنبال آب می گشتند. برای همین سقاهایی بودند که به این زائران آب می دادند تا خستگی سفر از تنشان بیرون برود. نعل شکن مسیر سختی بود که روایت بود نعل چهارپایان را فرسوده و خراب می کرد. برای همین به نام مسیر نعل شکن معروف شد.

فقیر پیاده و غنی سواره راهی امامزاده می شدند

نقل است که ماجرای زیارت امام زاده داوود (ع) از زمان فتحعلی شاه رونق گرفت. می گویند بقعه و بارگاه دوران صفویه ساخته شد اما رونق زیارت و رفت وآمد زائران در عهد قاجار قوت گرفت. این زیارت برای غنی و فقیر هم متفاوت بود. مردم تنگدست باید پیاده می آمدند برای همین 2 ماه در راه بودند، اما کسانی که از شرایط مالی بهتری برخوردار بودند با الاغ و قاطر راه می افتادند و زودتر می رسیدند. تا 70 سال پیش هم رسم بود که از چهارراه سرچشمه و دروازه شمیران با الاغ راه می افتادند و خودشان را به فرحزاد می رساندند و بعد وارد مسیر کوهستانی می شدند.

به شوق تماشا گنبد زیارتگاه

در خصوص سفر به امامزاده داوود نقل های مختلفی در میان مردم رواج دارد؛ اما در روایت همه آن ها مسیر اصلی امامزاده داوود (ع) در گذشته مسیر خاکی روستای فرحزاد بود. مسیری خاکی با راهی طولانی و طاقت فرسا. هنوز از فرحزاد فاصله نگرفته جاده خاکی، خراب و شیب های طاقت فرسا امان جماعت را می برید. در این مسیر کوه ها و استراحتگاه های زیادی وجود داشت که مسافران در آنجا استراحت نموده و دوباره به حرکت خود ادامه می دادند. ولی وقتی به نعل شکن می رسیدند گنبد حلبی امامزاده داوود (ع) معلوم می شد و مسافران با شوق و اشتیاق زیاد پیچ وخم جاده را طی می کردند.

امامزاده داوود 1332، قدیمی ترین عکس از امامزاده داوود (ع)