اختلال بیش فعالی در بچه ها اول پسر بیشتر است - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینای جهاددانشگاهی اعلام کرد: اختلال HD در بچه ها اول ذکور و متولدین شهریور (البته چنین ادعایی فرضیه بوده و هنوز به طور قطعی اثبات نشده است) بیشتر دیده می گردد.

اختلال بیش فعالی در بچه ها اول پسر بیشتر است

به گزارش فارس به نقل از روابط عمومی جهاددانشگاهی، بهزاد قربانی عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا جهاددانشگاهی گفت: اختلال بیش فعالی و کمبود تمرکز اختلالی است که از دو بخش کمبود تمرکزattention deficit (AD) و پر فعالیتی Hyper Active Disorder (HD) تشکیل می گردد. ترکیب این دو بخش Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) نام دارد.

عضو هیات علمی پژوهشگاه ابن سینا اضافه نمود: اختلال نقص تمرکز و بیش فعالی در یک گروه از بچه ها ایجاد می گردد. در ایجاد این بیماری عوامل وراثتی و ژنتیک نقش مهمی دارند. اغلب بیش فعالی در بچه های مشاهده می گردد که یکی از والدین (پدر یا مادر) یا هردوی آنها در کودکی با چنین اختلالی روبرو بوده اند.

این روانپزشک اظهار کرد: اختلال HD در بچه ها پسر و در بچه های اول خانواده بیشتر دیده می گردد؛ احتمال شیوع HD در بچه ها پسر و اول خانواده در جمعیت عمومی 7 برابر است. در دختران کمبود تمرکز بیشتر از پر فعالیتی مشاهده می گردد. البته از نظر آماری چنین مطالبی گفته می گردد. در همه موارد اینگونه نیست که پسرها فقط پرفعالیتی داشته باشند و تمرکزشان خوب باشد یا همه دخترها مشکل تمرکز دارند اما فعالیت شان خوب است.ممکن است، از سه حالت بیش فعالی فعالیت زیاد، کمبود تمرکز یا ADHD (هر دو نوع فعالیت زیاد و کمبود تمرکز)، به یکی از آنها مبتلا باشند.

وی اعلام کرد: در بچه ها متولد شهریور(سپتامبر) نیز اصولا بیش فعالی بیشتر است؛ احتمال داده می گردد مادر در فصل زمستان به ویروسی مبتلا شده و به شکل بیش فعالی در کودک خودش را نشان داده است. البته چنین ادعایی فرضیه بوده و هنوز به طور قطعی اثبات نشده است.

قربانی به علت چرایی ایجاد این اختلال پرداخت و در این خصوص به گفت: کمبود یک سری ناقل ها و فاکتورهای عصبی مانند نورآدرنالین و نوراپی نفرین در مغز باعث ایجاد اختلال بیش فعالی می گردد. معمولا در اواسط 13 سالگی این کمبودها جبران می شوند؛ طبق آمارها 85 درصد از این بچه ها در سن 12 تا 13 سالگی بهبود پیدا می نمایند. 15 درصد احتمال باقی ماندن این اختلال در افراد وجود دارد که ADHD بزرگسالی یا همان بیش فعالی بزرگسالی به صورت نقص تمرکز بروز پیدا می نماید؛ پر تحرکی در این افراد کمتر دیده می گردد.

وی درباره نشانه های این اختلال در سنین بزرگسالی اظهارداشت: در سنین بزرگسالی اغلب افراد کارهای خودشان را فهرست و فرامونش می نمایند. دقت شان در انجام کارها کم است. کارهایشان را ناتمام رها می نمایند. نمی توانند مطالعه نمایند. اگر دانشجو هستند، نتیجه خوبی از مطالعه خودشان نمی گیرند. برترین روش درمانی این افراد نیز دارو درمانی است. اغلب برای این افراد داروهایی مانند ریتالین و مشتقات آن تجویز می گردد که متاسفانه اکنون در کشور به شدت کم است و در این زمینه با مشکل روبرو هستیم.

وی به روش های تشخیصی این بیماری اشاره نمود و اضافه نمود: روانپزشک برای تشخیص اختلال بیش فعالی باید مصاحبه و توضیح حالی دقیق از کودک و خانواده اش به عمل آورد و شرایط او را در سه محیط داخل خانه، داخل مهدکودک، پیش دبستانی یا مدرسه، محیط بیرون از خانه مانند کوچه و خیابان، اقوام و دوستان ارزیابی کند. توضیح حال دقیق در تشخیص این اختلال بسیار یاری نماینده است. بعلاوه بعضی تست های روان سنجی هم برای تشخیص این اختلال وجود دارد اما این تست ها به دقت توضیح حال و مصاحبه ها یاری نماینده نیستند.

درمان بیش فعالی لازم است

عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا گفت: هرچند 85 درصد از بچه ها مبتلا به این اختلال در سن 12 تا 13 سالگی با سرانجام تحصیلات ابتدایی بدون احتیاج به درمانی بهبود پیدا می نمایند، اما درمان بچه ها در این دوران از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا این افراد رفتارهای پرخطری انجام می دهند و برای خود و دیگران سانحه و حادثه ایجاد می نمایند. بارها مشاهده شده بچه ها مبتلا به این عارضه خود را از بالکن پرت نموده یا آتش سوزی ایجاد نموده اند. ماشین را روشن نموده و به دیوار یا ستونی کوبانده اند. وسایلی به چشم و دهان اطرافیان فرو نموده یا درگیری های شدید به وجود آورده اند. خودشان را از ارتفاع به پایین پرت نموده اند و باعث شکستگی دست و پایشان شده است؛ متاسفانه این رفتار پر خطر حتی به فلج شدن بعضی از آنها نیز منجر شده است. در نظر گرفتن چنین رفتارهای پرخطری برای بچه ها مبتلا به این اختلال، هم سالانشان و حتی اعضای خانواده بسیار مهم است.

عضو هیات علمی پژوهشگاه ابن سینا اضافه نمود: بعلاوه این بچه ها در صورتی که درمان نشوند، افت تحصیلی پیدا می نمایند؛ زمانی که فعالیت یک کودک بیش از حد معمول باشد، تمرکزی به روی درس نداشته باشد، طبیعتا نمی تواند در کلاس درس حاضر گردد و با دقت مطالب را گوش دهند. حتی اگر به مطالب درسی هم گوش دهند، تمرکز ندارد و مدام در جنب و جوش هستند و نمی توانند دروس را خوب یاد بگیرند. قطعا کودکی که پایه های درسی ضعیفی دارد، در کلاس هفتم یک مرتبه دانش آموز ممتازی نمی گردد؛ افت تحصیلی این افراد در سال های پایه درسی مدرسه، یک آفت بسیار مهم است که احتیاج به درمان را می طلبد.

وی تاکید نمود: علت سوم، محرومیت این بچه ها و خانواده شان از اجتماع است. دوستان، اقوام، همسایه ها، خانواده و تمام کسانی که با این افراد در ارتباط هستند، خودشان را از این افراد دور نگه می دارند. به علت مشاهده رفتارهای پرخطر و ناآرام بچه ها، ترجیح می دهند با این افراد در رفت و آمد نباشند. در میهمانی و مجالس دعوت شان ننمایند. این بچه ها حتی در مدرسه نیز ایزوله می شوند. مربی ها، معلم و مدیر مدرسه، مدام والدین را احضار می نمایند. این بچه ها نیز به علت انجام کارهای پر خطر، بهم ریختن نظم کلاس مرتب مواخذه و بازخواست می شوند. در پاره ای از موارد باعث محرومیت این بچه ها از مدرسه می شوند. گاهی هیچ مدرسه ای این بچه ها را ثبت نام نمی نماید بنابراین درمان این بچه ها در این سال ها بسیار لازم است.

بنابراین به والدین توصیه می گردد،اولا از برچسب زدن به بچه ها تان خودداری کنید.اما در صورتی که علایم و نشانه هایی در این خصوص مشاهده کردید حتما به پزشک مراجعه نموده و در صورت تشخیص قطعی اختلال،از پزشک مشورت بگیرید