سرگذشت عجیب زنی که در 76 سالگی ستاره شد - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، کشاورز نیویورکی در 76 سالگی نقاشی را شروع کرد و خیلی زود به یک ستاره تبدیل شد، آثار این بانوی مسن بر روی تمبر، پرده و کارت های کریسمس به قدری عالی بود که او را برای همیشه از پرورش مرغ و خروس نجات داد.

به گزارش ایسنا، گاردین به مناسبت نزدیک بودن ایام کریسمس نگاهی داشته است به زندگی هنرمندی که در 76 سالگی به معروفیت رسید و چشم انداز ها کریسمس را خلق می کرد.

آنا مری رابرتسون موزس گفته است که همیشه می خواسته که نقاشی بکشد ولی زمان کافی نداشته است تا وقتی که به 76 سالگی رسید.

این هنرمند که با عنوان مادربزرگ موزس به معروفیت رسیده است، به خاطر در نقاشی هایش که اغلب چشم انداز ها زمستانی در قالب زندگی روزمره هستند، مورد تقدیر قرار گرفته است.

موزس که در سال 1860 به جهان آمد، سومین فرزند از 10 کودکی بود که در مزرعه ای در شمال نیویورک بزرگ شدند. او در 12 سالگی خدمتکار یک خانه روستایی ثروتمند در همسایگی خانه شان شد و وظایف خانگی مانند پخت و پز، خیاطی و نظافت را انجام داد. او 13 سال بعد، با توماس سالمون موزس ازدواج کرد. ثمره این ازدواج 10 فرزند بود که تنها پنج تا از آنها پیروز به گذر از دوران نوزادی شدند. او و خانواده اش هرگز ثروتمند نبودند. آنها در مزارع ویرجینیا و بعداً در شمال استان نیویورک ساکن شدند، جایی که موزس برای داشتن کمک خرج چیپس درست می کرد.

در سال 1927، پس از مرگ توماس بر اثر سکته قلبی، پسرشان فارست وظیفه داشت به مادرش کمک کند تا از مزرعه مراقبت کند.

او بعدا برای زندگی نزد فرزندش نقل مکان کرد و نام های جدیدی مانند مادربزرگ موزس را به خود گرفت و زندگی جدیدی را شروع کرد. اگرچه او یک گلدوز مادام العمر بود و شب هایش را صرف دوختن لحاف برای دوستان و اقوام می کرد اما در 76 سالگی به آرتروز مبتلا شد. اواسط دهه 1930 بود که موزس از یک گلدوز به یک نقاش تبدیل شد؛ چراکه خواهرش به او پیشنهاد کرده بود که نگه داشتن یک قلمو راحت تر از سوزن است.

این هنرمند بعدتر در قالب شوخی گفته است: اگر نقاشی را شروع نمی کردم حتما جوجه پرورش می دادم.

موزس با تخیل زنده اش نقاشی کرد؛ بدون اینکه حتی یک سه پایه داشته باشد از اتاق خوابش و آشپزخانه به عنوان استودیوی هنری اش استفاده می کرد و در نقاشی هایش لحظات شاد زندگی خود را به تصویر کشید.

او گفته است: اول آسمان، سپس کوه ها، تپه ها، درختان، خانه ها، گاوها و مردم را نقاشی می کنم.

اما بیش از همه، نقاشی راهی برای بازسازی چشم انداز ها روستایی قدیمی خاطرات گذشته او بود. موزس در شبانه روز پنج ساعت متوالی نقاشی می کرد.

به من الهام می شود و سپس شروع می کنم به نقاشی و همه چیز را فراموش می کنم.

نتیجه نقاشی هایش پربار بود و خیلی زود به پیروزیت رسید. در عرض چند سال، پس از نمایش نقاشی هایش در کنار مرباهای خانگی اش در نمایشگاه محلی، کار او از طریق یک کلکسیونر برجسته نیویورکی در حالی که آثارش را در ویترین داروخانه دید، کشف شد. به زودی در سال 1939 نمایشگاهی در موزه هنر مدرن نیویورک داشت که این امر موجب شد به عنوان یک هنرمند شناخته شود.

پس از اینکه رکورد حضور بازدیدکنندگان در نمایشگاه های او شکسته شد، در بیش از 30 استان امریکا و چند کشور در اروپا نمایشگاه برگزار کرد. در بازارهای تجاری، نقاشی های او روی تمبرهای ایالات متحده، شیشه های مربا، پرده ها و کارت های تبریک، به ویژه کارت های کریسمس ظاهر شد تا حدی که یکی از برندهای تجاری در سال 1947، 16 میلیون کارت از آثار او را به فروش رساند.

زمانی که مجله لایف در سال 1949 مقاله ای درباره جکسون پولاک منتشر کرد، دیدن آثار موزس دلیلی شد که این مجله در مقاله خود پرسشی عجیب را مطرح کند، اینکه آیا به راستی پولاک برترین نقاش زنده ایالات متحده امریکا است؟!

موزس که بیشتر زندگی خود را وقف کارهای خانگی کرده بود، سه دهه بعد را با تولید بیش از 1500 نقاشی سپری کرد تا اینکه در 101 سالگی درگذشت. او 25 اثر شگفت انگیز خود را بعد از 100 سالگی خلق کرد.

نقاشی های موزس برای جشن گرفتن زندگی خلق شدند. او که آثارش را مانند یک دفتر خاطرات می دید، گفته است: زندگی ام را در طرح های کوچک به تصویر کشیده ام، یک ذره از امروز و یک ذره از دیروز، همانطور که به آن فکر می کردم، همانطور که خاطرات کودکی ام را به یاد می آورم، خاطرات خوب و ناخوشایند را، اینگونه است که به فکر می آیند و ما باید آنها را پذیرا باشیم.