راه های درمان بدون جراحی آرتروز گردن - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، تهران(پانا) - آرتروز گردن که به آن استئوآرتریت گردن نیز گفته می گردد، عارضه ای است که طی آن استخوان ها، دیسک ها و مفاصل گردن تغییراتی پیدا می نمایند. آرتروز گردن می تواند به دلیل فرایند طبیعی فرسایش بدن در اثر پیر شدن به وجود آید. در اثر سن، دیسک های ستون فقرات گردن فرسوده شده، مایعات خود را از دست داده و خشک می شوند. آرتروز گردن معمولا در افراد میانسال و سال خورده به وجود می آید.

در نتیجه تحلیل رفتن دیسک و دیگر غضروف ها، استخوان های اضافی به نام استئوفیت در گردن به وجود می آیند که می توانند باعث تنگ شدن کانال نخاعی و یا محل های خروج ریشه های عصبی گردند که به این عارضه تنگی کانال نخاع گردنی می گویند.

آرتروز گردن در بیشتر موارد باعث درد و گرفتگی در گردن می شود. گر چه این عارضه پیش رونده نیست، ولی جراحی می تواند در موارد شدید موثر باشند.

علائم و نشانه ها

علائم آرتروز گردن عبارت اند از :

گرفتگی و درد گردن

سر درد و سرگیجه که منشا آن ها در گردن است

درد در شانه و بازو ها

عدم توانایی چرخاندن سر و یا خم کردن گردن که می توانند در رانندگی اختلال ایجاد نمایند.

احساس یا صدای ساییدگی به هنگام چرخاندن گردن

علایم آرتروز گردن (ساییدگی مهره گردن) با استراحت بهبود پیدا می نمایند. این علائم در اوایل و اواخر روز بیش ترین شدت را دارند.

اگر آرتروز گردن باعث فشار آمدن به نخاع شود (تنگی کانال نخاع گردنی)، عارضه ای به وجود می آید که به آن میلوپاتی گردنی گویند. علائم آرتروز به همراه میلوپاتی گردنی عبارت اند از :

خارش، بی حسی و یا ضعف در بازو ها، دست ها و یا پا ها

عدم وجود هماهنگی و دشواری در راه رفتن

انعکاس های غیر طبیعی

گرفتگی های عضلانی

عدم توانایی کنترل مثانه و روده ها

یکی از عوارض احتمالی دیگر برای دلیل آرتروز گردن ، رادیکولوپاتی گردنی است، عارضه ای که در آن خار های استخوانی به ریشه های عصبی خارج شونده از ستون فقرات، فشار وارد می نمایند. شاخص ترین علامت این عارضه، تیر کشیدن یک یا هر دو دست است.

تشخیص

پزشک معمولا با پرسیدن سوالاتی در خصوص علائم آرتروز گردن و بعلاوه آنالیز کردن سوابق پزشکی بیمار، آغاز می نماید. پس از آن یک معاینه فیزیکی، با گردن، پشت و شانه ها، انجام می شود. بعلاوه ممکن است پزشک، انعکاس ها و قدرت دست ها و بازو ها را آنالیز نموده، در پی نا توانی های حسی کشته و راه رفتن بیمار را مشاهده کند.

آزمایشات دیگری که ممکن است برای تشخیص آرتروز گردن صورت بگیرند عبارت اند از عکس برداری های پزشکی از قبیل اشعه ایکس، سی تی اسکن و MRI. اسکن ام آر آی (MRI) از آهن ربا های بزرگ، امواج رادیویی و یک کامپیوتر، برای ارائه برترین تصویر از بدن، استفاده می نماید. بیمار بعلاوه ممکن است به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود.

راه ها و روش های درمان

روش های برای درمان گردن درد یا راههای درمان آرتروز گردن ممکن است شامل یک یا چند مورد زیر باشند :

فیزیوتراپی : اولین درمان توصیه شده برای آرتروز گردن ، معمولا کشیدن و تقویت عضلات ضعیف شده و خسته، می باشد. فیزیوتراپیست شما بعلاوه ممکن است از کشش گردن و یا شرایط درمانی (posture therapy) استفاده کند. برنامه های فیزیوتراپی متفاوت اند ولی معمولا بین 6 تا 8 هفته به طول می انجامند که در هر هفته 2 تا 3 جلسه برنامه ریزی شده است.

دارو ها : در طول اولین فاز درمان آرتروز گردن معمولا چندین دارو به طور همزمان و به منظور رفع کردن درد و التهاب استفاده می شوند.

شل نماینده های عضلانی : دارو هایی از قبیل سیکلوبنزاپرین یا کاریزوپرودول نیز می توانند در موارد اسپاسم های دردناک عضلانی، استفاده شوند.

دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) : غالبا، دارو های ایبوپروفن و ناپروکسن به همراه استامینوفن، اولین دارو هایی هستند که برای درد مهره گردن تجویز می شوند. این دارو های برای رفع کردن درد و التهاب کاربرد داشته و بسته به نوع مشکل، ممکن است برای چند هفته تجویز شوند. اگر فرد موارد جدی منع مصرف دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی را داشته و یا درد وی به خوبی کنترل نشود، می توان از انواع دیگر دارو های مسکن درد، یاری گرفت.

گردنبند های طبی نرم : این گردن بند ها، حرکات گردن را محدود نموده و به عضلات آن اجازه استراحت می دهند. استفاده از گردن بند های طبی باید کوتاه مدت باشد، چرا که استفاده طولانی مدت از آن ها می تواند باعث تضعیف عضلات گردن شود.

گرما، سرما و دیگر روش ها : استفاده محتاطانه از یخ، گرما، ماساژ و دیگر درمان های موضعی، می تواند علائم آرتروز گردن را بهبود بخشد.

تزریق : بسیاری از بیماران به یاری تزریق استروئید، به طور کوتاه مدت، از درد رهایی پیدا می نمایند. انواع زیادی از این تزریقات به سادگی انجام می شوند. رایج ترین روش ها برای گردن درد عبارت اند از :

بلوک اپیدورال گردنی : طی این عمل، استروئید و دارو بی حسی، به درون فضای مابین نخاع و پوشش آن (فضای اپیدورال)، تزریق می شوند. این روش به طور معمول برای درد گردن و یا دست، که ممکن است ناشی از بیرون زدگی یک دیسک گردن باشد (رادیکولوپاتی یا پینچ عصبی)، انجام می شود.

بلوک مفاصل فاست گردنی : استروئید و دارو های بی حسی در طی این عمل، به درون کپسول مفصل فاست تزریق می شوند. مفاصل فاست در پشت گردن قرار داشته و باعث ثابت ماندن و تحرک می شوند. این مفاصل ممکن است دچار آماس شده و به درد گردن یاری کند.

بلوک شاخه میانی عصب با امواج رادیویی : این روش در بعضی موارد درد مزمن استفاده می شود. از این روش می توان هم برای تشخیص و هم درمان یک مفصل دردناک ، استفاده کرد.در طی مرحله تشخیصی این روش، عصب مربوط به مفصل فاست از طریق یک دارو بی حسی بلوک می شود. (مانند داروی استفاده شده از طریق دندانپزشک ها) پس از آن پزشک در خصوص از بین رفتن کامل درد سوال می نماید، اگر این طور بوده و درد به کلی از بین رفته باشد، پزشک منشا اصلی درد گردن را تعیین نموده است. قدم بعدی، بلوک کردن عصب به طور دائمی است، به طوری که با استفاده از امواج رادیویی، به عصب آسیب وارد میشود.

آرتروز گردن چه موقع احتیاج به جراحی دارد؟

عمل جراحی آرتروز گردن تنها در موارد نادر خصوص احتیاج است. هدف از جراحی، برداشتن عامل وارد نماینده فشار بر روی نخاع و ریشه های عصبی، می باشد. بعلاوه ممکن است طی عمل، به یاری پروتز و یا فیوژن مهره ها، ستون فقرات ثابت نگه داشته میشود. ولی جراحی زمانی در نظر گرفته می شود که عملکرد فرد به میزان زیادی دچار اختلال شده باشد. برای مثال، اگر حواس یا عملکرد دست ها، پاها و یا انگشتان شما، به طور پیشرونده در حال از بین رفتن باشند، جراحی در نظر گرفته می شود. هر گونه فشار به نخاع، می تواند منجر به ناتوانی ها عملکردی همیشگی شود.