از کدام شرایط صحبت می کنید آقای وزیر؟ - وبلاگ بهابادی

به گزارش وبلاگ بهابادی، روزنامه شرق نوشت: کوشش می کنیم زمینه های لازم را برای حضور بانوان برای تماشای دربی مرکز فراهم سازی کنیم این جمله اولین بخش از صحبت های روز گذشته حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان است. او در حاشیه جلسه هیئت دولت و در جمع خبرنگاران در پاسخ به این پرسش که آیا شاهد حضور زنان در دربی مرکز خواهیم بود یا نه؟ گفت: در ورزشگاه آزادی بخش های زیادی در دست تعمیر است و کوشش می کنیم ببینیم که چه قسمتی از ورزشگاه امکان استقرار دارد. به مشورت های شورای تأمین و فدراسیون هم در این زمینه احتیاج داریم و شاید تا زمان دربی بتوانیم به نتیجه نهایی برسیم. این امر به کار تخصصی و رسیدگی احتیاج دارد و تا به حال هم در هر بازی که شرایط فراهم بوده میزبان تماشاگران زن بوده ایم. هر زمان که شرایطش فراهم باشد قدم بانوان روی چشم است.

وزیر محترم ورزش در حالی از کلمه شرایط صحبت نموده که به جزئیات آن نپرداخته و حتی نگفته منظورش از مهیاشدن شرایط، دقیقا مهیاشدن چه مواردی است. او در حالی از اعلام حضور قطعی زنان برای دیدنی دربی طفره رفته که اتفاقا خودش چند روز پیش از این گفت که ابراهیم رئیسی دستور فراهم شدن این امر را داده است.

از این مورد گذشته وزیر ورزش باید تعیین کند که چطور شرایط استادیوم آزادی برای حضور زنان در برنامه های غیرفوتبالی مهیاست و حتی محدودیت جایگاه و نفرات، ورودی و خروجی مجزا و سرویس های بهداشتی مورد بحث قرار نمی گیرد، ولی پای یک مسابقه فوتبال که به میان می آید، شرایط باید مهیا گردد؟ البته که این شرایط هم تعیینا مختص زنان ایرانی است، چون هر بار که رقابتی بین المللی اجرا شده زنان دیدنگر خارجی شرایط ورود به استادیوم را داشته اند و محدودیت ها شامل زنان ایرانی شده است.

با این حال، مهم ترین و بزرگ ترین ابهام این ماجرا هیچ کدام از اتفاقات بالا نیست، چون بسیاری علت واقعی آن را می دانند. ابهام بزرگ مربوط به تغییر شرایط در 15، 20 روز اخیر است. این یکی مربوط به برگزاری دو ملاقات محبت آمیز تیم ملی با روسیه و کنیا در استادیوم آزادی است. این دو ملاقات در تعطیلات نوروزی برگزار گردید و در اقدامی درخورتوجه بعد از مدت ها، در های استادیوم به روی زنان ایرانی هم باز شد تا آن ها بتوانند این دو ملاقات را از نزدیک دیدن نمایند. فارغ از مباحث همیشگی که درباره احتمال گزینشی بودن این افراد و تعداد اندکشان وجود دارد، همین که شرایط برای آن ها مهیا شده قابل تقدیر است. هرچند، حالا باید وزیر ورزش تعیین کند که چطور و چه شرایطی در این قریب به دو هفته تغییر نموده که دوباره راه ورود زنان به استادیوم بسته شده است. آیا دیدنگرانی که برای بازی تیم ملی ایران به استادیوم آمده اند با دیدنگرانی که قرار است برای دربی به آزادی بیایند متفاوت هستند؟

در بخش دیگری از صحبت ها به ماجرای تعمیر استادیوم آزادی اشاره شده است. اتفاقی که خود به قدر کافی جای انتقاد دارد؛ اینکه چطور این تعمیرات این قدر طولانی شده و هنوز تیم های مرکز نمی توانند از ظرفیت بیشتر دیدنگران استفاده نمایند، محل سؤال است. اصولا اینکه مهم ترین بازی فصل فوتبال ایران قرار است فقط با حضور 15 هزار دیدنگر مرد هم برگزار گردد در نوع خود عجیب است، ولی پرسش اصلی همچنان همان مقایسه با شرایط دو سه هفته قبل است. تیم ملی ایران در روز هایی برابر روسیه و کنیا بازی کرد که اتفاقا استادیوم آزادی در همان روز هم در دست تعمیر بود، ولی تعمیرات بهانه ای برای راه ندادن زنان به استادیوم نشده بود. اتفاقا بخشی از جایگاهی که به زنان در آن ملاقات تعلق گرفته بود، در مجاورت همین سکو های به هم ریخته در دست تعمیر قرار داشت. حال آیا تعمیرات آن زمان با تعمیرات کنونی متفاوت شده که نمی توان زنان را به استادیوم راه داد؟

واقعیت امر این است که احتمالا بخشی از این اظهارنظر ها شبیه به بهانه جویی های دم دستی است که برای خوشایند جریانی خاص مطرح می گردد وگرنه که نمی گردد شرایط، فراخور حال، دستخوش تغییر و تحول گردد و حتی شامل بازی تیم ملی ایران و بازی دو تیم باشگاهی هم گردد!